Werk aan je eigen werk

Het is belangrijk om als klantmanager een begin te maken met vakmanschap. Louis Polstra ontwikkelde samen met Divosa en de Beroepsvereniging voor Klantmanagers (de BvK) de beroepsstandaard voor klantmanagers. Hij geeft vijf tips hoe je kunt werken aan je eigen werk

De standaard voor vakvolwassenheid van klantmanagers

In de Standaard voor vakvolwassenheid van klantmanagers is vastgelegd wat klantmanagers moeten kennen en kunnen om hun beroep uit te oefenen. De Standaard bestaat uit drie niveaus: a) Basisniveau b) Vakbekwaam c) Vakvolwassen Van elke taak en competentie wordt het benodigde niveau omschreven. De zeven primaire taken van de klantmanager 1. Intake (verbijzondering van de probleemanalyse); 2. In beeld brengen van de vraag van de werkgever en de mogelijkheden en belemmeringen van de werkzoekende; 3. Afspreken van doelen en acties met zowel werkgever als werkzoekende; 4. Uitvoeren van afgesproken acties; 5. Bewaken van afspraken tijdens de uitvoering; 6. Handhaven wanneer de afspraken door de werkgever en/of werkzoekende niet nagekomen worden; 7. Evalueren van de uitvoering en de resultaten. Drie secundaire taken: 1. Rapporteren over de verrichte werkzaamheden; 2. Leveren van een bijdrage aan beheer en beleid van de organisatie; 3. Bevorderen van de (eigen) deskundigheid. Acht competenties om de taken uit te kunnen voeren. - Communicatieve vaardigheden - Coachen - Flexibiliteit - Probleemanalyse - Doel- en resultaatgericht - Plannen en organiseren - Netwerken - Creativiteit Pizzabodem en toppings. Door de decentralisatie van de uitvoering is er een grote verscheidenheid van klantmanagement ontstaan. Omdat er zoveel differentiaties bestaan, zijn we bij de ontwikkeling van de Standaard uitgegaan van het gemeenschappelijke. We hebben dit de pizzabodem van het beroep genoemd. Een pizzabodem bestaat uit een aantal basisingrediënten (deeg, kaas en tomatensaus). Daarbovenop komen de toppings. Deze toppings, de verbijzonderingen van het beroep, hebben we niet in de Standaard opgenomen

Recovery College in Nederland

Niks is zo complex als hulp- en dienstverlening aan multiproblem cliënten. Niet alleen kampen zij met veel problemen, de problemen grijpen ook nog eens in elkaar waardoor er een bijna onontwarbare kluwen ontstaat. Zonder multidisciplinaire samenwerking kom je er niet. Studenten van de specialisatie Recht & Multiproblem ervaren dat in levenden lijve. Een groot deel van de specialisatie brengen ze door in het werkveld, waar ze onderzoeken doen voor organisaties als het Veiligheidshuis, Verslavingszorg Noord Nederland en de leerplichtambtenaar. Deze organisaties werken met multiproblem cliënten. Door deze unieke en nauwe samenwerking bereiden studenten zich optimaal voor op de professionele wereld waar zij in terecht komen na hun studie

Samen voor vakmanschap:gemeentelijke sociale diensten en hogescholen

Beide hogescholen hebben twee praktijkvoorbeelden van samenwerking met de sociale dienst uitgewerkt. Beide verschillen van insteek. Het voorbeeld van Fontys Hogeschool start vanuit vernieuwingen in het werkveld, in het bijzonder het werken met de zelfredzaamheidsmatrix. Er is vanuit de hogeschool in samenwerking het werkveld een implementatieplan uitgewerkt hoe de ZRM een integraal onderdeel kan worden van het hele dienstverleningsproces. De Hanzehogeschool Groningen heeft gekozen om in te steken bij het onderwijs en vandaaruit de samenwerking te zoeken met de sociale dienst. Vier SJD-studenten van de specialisatie Recht & Multi-problem kregen als junior-medewerkers de opdracht een intake op locatie voor Groningse dak- en thuislozen te ontwerpen. Samen met een docent/onderzoeker en vijf teamleiders afkomstig van de sociale dienst en opvangvoorzieningen gingen zij in een werkleeratelier aan de slag, met als uitkomst een adviesrapport

Epilogue

Brief epilogue to the English version of the book 'Energieke Arbeid' published by the Centre of Applied Labour Market Research and Innovation (durch abbreviation: KCA) to celebrate the 10th anniversary of applied labour market research at Hanze University of Applied Sciences

Werken aan perspectief

Van oudsher is sociale activering een instrument om mensen die in een sociaal isolement leven of dreigen te raken meer bij de maatschappij te betrekken, zoals buurgerichte sociale activering of arbeid- en dagbestedingscentra van de ggz. De laatste twintig jaar wordt sociale activering ook ingezet om de maatschappelijke participatie van mensen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt te vergroten. Sindsdien bevindt sociale activering zich op het snijvlak van 'werk en inkomen’ en welzijnswerk. Na invoering van de Wet werk en bijstand hebben gemeenten een enorme beleidsruimte gekregen. Elke gemeente kon daarbij zijn eigen bandbreedte bepalen: sociale activering alleen als instrument voor toeleiding naar de arbeidsmarkt en/of sociale activering gericht op het bestrijden van sociale uitsluiting en het bevorderen van sociale cohesie. Hierdoor bestaan er vele varianten van sociale activering. De bandbreedte bemoeilijkt de discussie wie moet betalen: welzijn of sociale dienst. Wordt sociale activering breed opgevat dan is integraal beleid op zijn plaats. Andere vraagstukken waar gemeenten zich voor geplaatst zien zijn: kiezen voor de kwetsbare werkzoekende of de kansrijken. Moet sociale activering verplicht worden gesteld of is deelname vrijwillig? Elke gemeente zal voor zichzelf de keuze moeten maken. Daarbij is het van belang een sociaal activeringsbeleid te voeren dat de krachten van de burger en van diens sociale omgeving moeten vrij maakt. De beperkte middelen maken het niet meer mogelijk om vóór iemand iets te doen, maar dwingen af dat er samen iets gedaan moet worden